Sinds enkele jaren heeft de Rijksoverheid verplicht gesteld dat bij iedere vastgoedtransactie, of het nu om koop of huur gaat, een energielabel wordt meegeleverd. Het idee hierachter is dat de nieuwe gebruiker inzicht krijgt in het energieverbruik en dus de energielasten die gepaard gaan met het object.
Een nobele gedachte, al merk ik in de praktijk dat duurzaamheid en energieverbruik nog niet echt leven op de vastgoedmarkt, althans niet bij de eindgebruiker. Toch heeft de energielabelplicht wel degelijk zin: een groot deel van de totale uitstoot van broeikasgassen wordt veroorzaakt door de bebouwde omgeving: het verwarmen van onze woningen en bedrijfs- en kantoorpanden. Inzicht is een eerste stap in het verminderen van de uitstoot.
In het onlangs gesloten klimaatakkoord is een voorstel gedaan voor het grootschalig verduurzamen van woningen en bedrijfspanden, om daarmee het verbruik van met name aardgas te verminderen. Hoewel de voorstellen boterzacht zijn, zijn de betrokken partijen het met elkaar eens dat er in hoog tempo verduurzaamd moet worden, en dat hier zo snel mogelijk mee moet worden gestart.
Eindgebruikers – met name eigen huisbezitters – zullen dus vermoedelijk binnen enkele jaren geconfronteerd worden met al dan niet verplicht te nemen maatregelen. Ondertussen zijn allerhande vastgoedgerelateerde partijen achter de schermen al volop bezig met voorbereiden van de energietransitie: zo zullen de woningcorporaties, in afwachting van nieuwe wetgeving, als eerste grootschalig gebruik gaan maken van warmtenetten met aardwarmte. Banken worden steeds strenger in hun financieringsbeleid: bedrijfspanden met een ‘slecht’ energielabel (dat wil zeggen: D of lager) worden binnenkort niet meer gefinancierd en zullen daarmee een stuk incouranter worden.
U merkt: langzaam maar zeker is er een transitie gaande, die van duurzaamheid hét thema gaat maken in de vastgoedwereld. In ieder geval voor het komende decennium.
Jurre Terhorst MSc RM RT
Teer Bedrijfsmakelaars
www.teer.nl
Plaats een reactie